Geçmişle gelecek arasında bir yerde. Nerede? Şimdi de mi? Değil. Şimdinin yansımasında. Hatta yansımalarında. Asla tek değildir var olan. Yansımalar arasında sıkışmak değişik bir duygudur. Boşluğun içinde hareket edememektir. İnsan sıkışmayı yanlış bilir. Sanır ki sağdan soldan basarlar, alanı daraltırlar, havayı tüketirler. Oysa boşluk sıkıştırır. Bol hava boğar insanı. Alan o kadar geniştir ki yönünü bulamazsın. Hava o kadar boldur ki kokusunu alamazsın. Her şey o kadar uzaktır ki dokunamazsın. Tarif et dediklerinde beş duyunun varlığı ile anlatırsın ama asıl olan yokluğudur.
Seçeneklerin, dolandığın koridoru oluşturur. Ne kadar az ise yolun o kadar düzdür, temizdir. Sağın, solun, önün, arkan. Sobeleyerek yaşarsın. Seçeneklerin ne kadar çoksa dönmen gereken köşe artar. Köşelerin ortası görünmeyen duvarlar. O mu, bu mu, derken çarpa çarpa ilerlersin hayatta. Elini her attığın çoğalıverir. Onlarla birlikte sen de çoğalırsın. Seçeneğin kadar sen olursun. Yansımalarının arasında kaybolursun. Geçmişten geleceğe kurduğun yolda adım atmak istiyorsan eğer önce bastığın yere bak. Bir anlığına yatay düzlemden çık dikey düzeleme geç. Orada seçenek ikidir. Aşağısı yukarısı. Varsın yoksun.
Dikey düzemde var olmadan yatayda hareket edemezsin. Önce adımını gör ki durduğun yeri bilesin. Kendini yansımalarından ayırt et. Dar alanda sıkışmak iyidir. Sınırları çizersin, darlığı hissedersin. O zaman nefesin kıymetini bilirsin. Oysa boşlukta sıkışmak kabustur. Nereden çıkacağını bir türlü göremezsin. Gerçek ve rüya arasındaki fark ancak soru sorarak ayırt edilebilir. Sor kendine gerçek misin yansıma mı?
Seçeneklere prim vermeyen istediğini kendi belirler. Şimdinin yansımaları arasında kurar labirentini. Sınırsızlığın sınırları içinde hareket edebilmektir yaşam olgunluğu. Havanın kokusunu alabilmek, dokunmadan hissedebilmektir gerçeklik. Sıkışmanın hazzıyla ilerleyebilen aynı anda kökleriyle, dallarıyla dikeyde de yükselir. O zaman boşluk sıkışmaya başlar.
♥️